Łódź, dnia 2024.05.20

W związku z zamiarem sprzedaży przez Urząd Miasta Łodzi działek, na których funkcjonuje obecnie targowisko przy ulicach Wodnej i Nawrot w Łodzi wyrażamy sprzeciw wobec dążeń do pozbawienia mieszkańców Śródmieścia miejsca, w którym mogą zaopatrywać się w zdrową i tanią żywność, dostarczaną przez polskich kupców. Targowisko od lat pełni ważną funkcję społeczną, stanowiąc dla mieszkańców alternatywę dla zaopatrywania się w żywność w marketach jak również będąc rynkiem zbytu dla producentów żywności. Działalność gospodarcza prowadzona w tym miejscu daje lokalnym przedsiębiorcom kilkaset miejsc pracy.

Działania władz Łodzi, prowadzone bez rzeczywistych konsultacji z zainteresowanymi – kupcami i klientami targowiska, potwierdzają obiegowa opinię o Łodzi jako „raju dla deweloperów”, gdzie władze miasta ignorują interes lokalnych społeczności. Złe zarządzane miastem, prowadzące do zwiększającego się zadłużenia Łodzi i w konsekwencji do chaotycznej wyprzedaży majątku, nie może być maskowane hasłami o rewitalizacji.

Oczekujemy od władz miasta wycofania się z zamiaru sprzedaży terenów targowiska. Ewentualna modernizacja tego terenu powinna pozostawić jego funkcjonalność na warunkach umożliwiających dalsze prowadzenie kupcom dotychczasowej działalności gospodarczej.

Jan Waliszewski – Akcja Narodowa

Marcin Makowski – Akcja Narodowa

Teresa Adamska – Centrum Rozwoju im. Eugeniusza Kwiatkowskiego

Michał Radzikowski – Klub Myśli Polskiej

Piotr Janiak – Rodacy Kamraci

1 maja 2024 roku

Dwadzieścia lat temu Polska przystąpiła do Unii Europejskiej. Akcesję poparły wówczas wszystkie siły polityczne sojuszu okrągłostołowego, obiecując Polakom możliwość pracy za granicą (de facto prawo do bezpowrotnej emigracji), wspólny obszar celny i podróżowanie bez granic.

W roku 2024 Unia Europejska w niewielkim stopniu przypomina organizację, do której wstępowaliśmy przed laty, znajdując się pod politycznym wpływem skrajnie lewicowego pokolenia roku 1968. Nieprzejrzysty i zakulisowy system podejmowania decyzji w Brukseli powoduje systematyczne spychanie Unii w kierunku europejskiego superpaństwa, ukierunkowanego ideowo na niszczenie podstaw cywilizacji europejskiej, w tym w szczególności chrześcijańskiej tożsamości Europy. Proces ten dramatycznie przyśpieszył w wyniku przyjęcia przez jawne i ukryte centra Unii Europejskiej radykalnej polityki klimatycznej. Ideologia tzw. zielonej transformacji pod hasłem walki ze zmianami klimatu, znana pod hasłem „Fit for 55”, prowadzi do tworzenia totalitarnego systemu politycznego, mającego za cel zniszczenie wszelkiego oporu społecznego wobec „Zielonego Ładu”.

Wdrażanie tzw. zielonej transformacji i jej radykalnych założeń (dekarbonizacja, walka z transportem samochodowym z napędem spalinowym, przymusowa termomodernizacja budynków) spowoduje upadek gospodarczy i cywilizacyjny państw europejskich. Szczególną formą załamania gospodarczego będzie poważny kryzys energetyczny. Zielony Ład jest także źródłem nieracjonalnych ograniczeń nakładanych na rolnictwo. Polska i Węgry, w których istnieje opór społeczny przeciwko eskalacji lewicowej ideologii są dodatkowo szykanowane z tego powodu. Konsekwencje unijnej polityki klimatycznej dotkną nie tylko polskiego społeczeństwa jako całości, ale indywidualnie każdej polskiej rodziny. Na naszych oczach dokonuje się również dewastacja podstaw ładu społecznego poprzez redefinicję pojęcia rodziny, żądania włączenia do prawodawstwa krajowego zgody na aborcję i eutanazję, a pod hasłami walki z tzw. mową nienawiści wprowadza się cenzurę i ograniczenie wolności słowa.

Niestety, główne siły polityczne w Polsce nie stawiają oporu opisanym zjawiskom. Politycy Koalicji Obywatelskiej akceptują, co do zasady zieloną transformację, zaś pod zapisami tzw. kamieni milowych Krajowego Planu Odbudowy zawierającego implementację wielu zasad zielonego ładu widnieje podpis Mateusza Morawieckiego z Prawa i Sprawiedliwości.

Istnieje pilna potrzeba organizowania społecznego sprzeciwu wobec przewidywanych konsekwencji unijnej polityki klimatycznej. Niezależnie od możliwego rozpadu Unii Europejskiej, w przypadku kontynuowania tej polityki w radykalnej formie, polityka polska powinna mieć na stole negocjacyjnym gotowość do Polexitu jako ostatecznej formy obrony polskiego interesu narodowego.

Jan Waliszewski – Akcja Narodowa, Klub imienia Romana Dmowskiego

Kamil Klimczak – Akcja Narodowa, Klub imienia Romana Dmowskiego

Arkadiusz Miksa – Akcja Narodowa, Klub imienia Romana Dmowskiego

Marcin Makowski – Akcja Narodowa, Klub imienia Romana Dmowskiego

Dariusz Antkiewicz – Bezpieczna Polska

Teresa Adamska – Centrum Rozwoju im. Eugeniusza Kwiatkowskiego

Piotr Żurek – Stronnictwo Polskie

Stanisław Zapotoczny – Stronnictwo Polskie

Adam Nowak – Stronnictwo Polskie

Wojciech Węglarz – Stronnictwo Polskie

Jarosław Hoszowski – Stronnictwo Polskie

Grzegorz Sztemborowski – Unia Polityki Realnej

Jan Szałowski – Unia Polityki Realnej

Piotr Janiak – Rodacy Kamraci